Lipodystrofie

Za molekularne podłoże laminopatii typu lipodystrofii odpowiadają prawdopodobnie nieprawidłowe oddziaływania lamin z białkiem SREBP1 (sterol response element binding protein) i zaburzenia szlaku Wnt/β-katenina. Badania ostatnich lat pokazują korelacje pomiędzy poziomem lamin typu A/C a otyłością i występowaniem cukrzycy typu drugiego. Wiadomo, że poziom lamin wzrasta w czasie różnicowania adipocytu. Kluczowym elementem łącznikowym pomiędzy laminami i lipodystrofią może być modulacja szlaku sygnalizacyjnego WNT/β-katenina przez emerynę i laminę A, co w konsekwencji zmienia aktywność PPARγ (peroxisome proliferator-activated receptor γ), jednego z najważniejszych czynników warunkujących różnicowanie komórek tkanki tłuszczowej. Transaktywatorem PPARγ jest czynnik transkrypcyjny SREBP1, aktywujący syntezę lipidów i różnicowanie się adipocytów. Dane eksperymentalne wskazują, że laminy kontrolują lokalizację SREBP1. Potwierdzono oddziaływanie prelaminy A z białkiem SREBP1. Oddziaływanie to powoduje tworzenie agregatów na obrzeżach jadra komórkowego. Dlatego zablokowanie prawidłowego dojrzewania lamin typu A (efekt mutacji), może powodować zatrzymanie białka SPEBP1 przy otoczce jądrowej i zahamować ekspresję genów kodujących PPARγ oraz białka odpowiedzialne za proces litogenezy [Lloyd i wsp., 2005 http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11929849].